Rozdział 6

Rozdział 6

- Jerome, nie mówiłeś, że masz siostre.

- Bo nie chciałem żebyś wiedziała.

- Nie mówiłeś nikomu o mnie? - powiedziała z oburzeniem. Była bardzo podobna do Jeroma. Miała takie same piękne blond włosy i zielono-niebieskie oczy. Wydawała się całkiem miła.

- Nie, nie mówiłem ponieważ ty cały czas byś się do wszystkiego wtrącała - powiedział.

- Tak w ogóle jestem Mara. Przyjaciółka Jeroma - podałam jej ręke. Uścisnęła mi rękę i uśmiechnęła się - Do której klasy chodzisz? - spytałam.

- Do pierwszej. Jestem dwa lata młodsza.

Uśmiechnełam się do niej i odciągnełam Jeroma w boczny korytarz.

- Czemu mi o niej nie powiedziałeś? Jest całkiem miła.

- Uważasz tak bo jej jeszcze nie poznałaś. Jest wścibska i uparta.

- Kiedy ostatni raz ją widziałeś?

- 3 lata temu. Czemu pytasz?

- Może już wydoroślała? Nie oceniaj jej tak źle. Spróbuj ją poznać.

- Przez to, że cię tak lubię muszę cię posłuchać. Naprawdę uważasz, że moje włosy są piękne - spytał.

- Tak są piękne i co z tego?

- Dziękuje. Twoje też są całkiem ładne.

Zarumieniłam się i wróciłam do Poppy. Jerome poszedł za mną.

- Poppy, przepraszam, że tak długo to trwało.

- Nic się nie stało. Jerome nasz tata chodził do tej szkoły! To chciałam ci powiedzieć.

- Poppy skąd to wiesz? - spytał. Tak naprawdę to nigdy Jerome nie mówił nikomu o swoich rodzicach.

- Jego imię i nazwisko było na tablicy najlepszych uczniów tej szkoły!

- A z którego roku?

- 1983 - powiedziała Poppy.

- Musimy dowiedzieć się czegoś więcej. Poppy poszpiegój jeszcze trochę.

- Dobra. Zobaczymy się jutro.

- Dobra - powiedział niechętnie Jerome.

Kiedy Poppy zniknęła w korytarzu obok odezwałam się do Jeroma:

- Musimy zastanowić się nad projektem. Moglibyśmy zrobić pracę o Neptunie.

- Zgadzam się. Moglibyśmy zacząć dzisiaj po szkole.

- Chciałeś powiedzieć, że po obiedzie?

- Tak właśnie.

Dom Anubisa. Kiedy zjedliśmy obiad poszliśmy z Jeromem do jego pokoju. Pracowaliśmy nad projektem 2 godziny a potem oglądaliśmy film.

Skończyliśmy o 22:30 dawno po tym kiedy miałam być w swoim pokoju. 

- Co teraz zrobimy?

- Jeśli zobaczę kogoś na korytarzu mocno oberwie - oznajmiła Vera z korytarza.

- Jeżeli chcesz możesz tu zostać na noc - zaproponował Jerome.

- A Alfie się zgodzi?

- Pewnie, nie przeszkadzasz mi.

- Możesz, spać na moim łóżku. Ja mam śpiwór, więc moge spać na podłodze - zaproponował Jerome.

- Dziękuje Jerome - pocałowałam go w policzek i położyłam się w jego łóżku. Pół godziny później wszyscy już spaliśmy.

Obódził mnie Jerome, ponieważ zaczął szukać swojej koszulki.

- Cześć chłopaki.

- Cześć Maro - odpowiedzieli równocześnie.

Kiedy przyszliśmy na śniadanie podeszła do mnie Patricia:

- Gdzie ty byłaś? - spytała.

- Spałam u Jeroma i Alfiego.

3 komentarze = ciąg dalszy