Rozdział 28

Rozdział 28

- Czytałam coś o nim w notatniku Fabiana. Nie spodobał mi się - szepnęłam do Patrici. Wyszłyśmy szybko z piwnicy i udałyśmy się na górę. Kiedy wchodziłyśmy po schodach, ktoś złapał mnie za ramię i szepnął:

- Nie waż się krzyżować moich planów dziecko. Rufus może zrobić ci krzywdę a Senkhara ma w sobie wielką moc - odwróciłam się. To była Vera. Uśmiechneła się do mnie szyderczo i znikneła. Dosłownie! Wyparowała!

- Patricio! - krzyknęłam. Nie było jej na schodach. Pobiegłam do naszego pokoju. Nie było jej tam. Następnie poszłam do pokoju Niny. Patricia siedziała obok Amber, która miała dziwnie białe oczy.

- Co jej jest? - spytałam.

- Nic nie widzi. Straciła wzrok - napisała Patricia na tablecie.

- To idzie po kolei. Na początku ty, ja a teraz Amber - stwierdziłam.

- To sprawka Senkhary. Chce nas unieszkodliwić!

- Ona działa na nasze umysły! - krzyknęłam i wybiegłam na korytarz. Następnie pobiegłam na dół do pokoju Fabiana. Siedział tam razem z Eddie'm. Fabian miał przerażoną minę. 

- Co mu się stało? - spytałam ze zrezygnowaną miną.

- Fabian? - spytał Eddie.

- A kto to Fabian? - spyatał Fabian. Szczęka mi opadła. To mamy przechlapane!

- Ale... Ale... Ale... - zająknęłam się. Nie mogłam w to uwierzyć. Następnie poszłam do pokoju Jeroma. Siedział na swoim łóżku a na łóżku Alfie'go siedział jakiś mały chłopczyk. 

- Kto to? - spytałam.

- To Alfie - odpowiedział Jerome. Alfie podszedł do mnie i powiedział:

- Czemu się tak na mnie gapisz? Coś ze mną nie tak? - chwyciłam go za głowę i obróciłam w stronę lustra.

- Aaaaaaaaaa! To nie prawda! - krzyknął.

- Oj prawda - odpowiedział Jerome.

- Nie prawda!

- Prawda.

- Nie prawda!

- Przestańcie! - krzyknęłam. Popatrzyli na mnie wyczekującym wzrokiem. 

- Jerome! Popatrz do lustra - powiedział Alfie. Jerome podszedł do lustra i zaczął krzyczeć. Nagle uświadomiłam sobie, że ich słyszę.

- Chłopaki ja was słyszę! - krzyknęłam. Jerome odwrócił się do mnie. Był cały w zmarszczkach. Powiedział coś ale już nie usłyszałam co. Nagle usłyszałam w głowie:

-"Myślałaś, że tak po prostu ci odpuszcze? Hahahahahaha! Jeszcze czego? Zabawa się dopiero zaczyna"

- Też to słyszeliście? - spytałam. Pokiwali głową na "tak".

- Kogo to był głos? - napisał Alfie na kartce.

- Rufusa Zeno - odpisał Jerome.

3 komentarze = ciąg dalszy