Rozdział 4

Rozdział 4

Wybiegłam z zaułku i wbiegłam po schodach na górę a potem do mojego pokoju. Patrici tam nie było. Na schodach rozległ się głos Victora:

- Wiem, że kogoś z was nie ma w pokoju i zaraz się dowiem kogo.

- Patricio, proszę wracaj - powiedziałam sama do siebie. Drzwi pokoju otworzyły się i weszła Patricia.

- Patricia gdzie ty byłaś?

- Maro, nie moge ci powiedzieć. Chodźmy do łóżek Victor zaraz tu będzie.

- Wiem słyszałam jego kroki na schodach.

- Szybko! Jak nie będziemy w łóżkach, ukara nas.

Położyłyśmy się i nakryłyśmy kołdrami, udając, że śpimy. Victor wszedł i powiedział:

- Wiem, że nie śpicie. - po tych słowach wyszłyśmy z łóżek.

- Macie szczęście przyłapałem już trzy osoby.

- Niby kogo? - spytała sarkastycznie Patricia.

- Fabiana, Nine i Amber. Kara czeka ich jutro.

A teraz dobranoc dziewczęta. - Kiedy wyszedł zwróciłam się do Patrici:

- Gdzie byłaś, nie było cię pół nocy!

- Przykro mi ale nie mogę ci powiedzieć.

- Noi tak dowiem się prawdy! - powiedziałam i wróciłam do łóżka.

Obudziłam się rano, Patrici już nie było. Ubrałam się i zeszłam na dół. Na szczęście jest weekend i mogę trochę więcej poszpiegować - pomyślałam. Weszłam do salonu a tam wszyscy tańczyli wokół Trudy. Po całym salonie porozwieszne były balony. Mick podszedł do mnie i powiedział:

- To impreza pożegnalna dla Trudy.

- Od kiedy tak świętujecie?

- Pół godziny nie więcej.

- Dołanczam się.

- No ja myślę - powiedział i wziął mnie za rękę - Chodź.

Bawiliśmy się tak z 2 godziny aż Trudy oznajmiła:

- Kochani muszę się spakować wyjeżdżam już za godzinę.

- Trudy zaczekaj! - powiedział Victor który nagle znalazł się w salonie - Fabian, Nina i Amber mają dla ciebie niespodziankę. To kara za to, że w nocy chodzili po domu.

 Nina stanęła na środku i zaczęła śpiewać. Muszę przyznać ma piękny głos. Po niej śpiewał Fabian a potem Amber. Nie wyobrażacie sobie jak ona fałszuje. Połowa z nas zatkała sobie uszy tylko ja, Patricia i Alfie dotrwaliśmy do końca jej występu. Nagle Jerome wpadł na stół (chyba ze śmiechu) i przewrócił świeczkę która podpaliła obróz i kawałek koszulki Jeroma. Podbiegłam do niego i pomogłam mu zgasić ogień z jego koszuli a potem wspólnie zgasiliśmy obróz. 

- Jerome, Maro nic wam nie jest? - spytała Trudy podbiegając do nas. Strzepnęła z nas pył i pobiegła do swojego pokoju. 

- Dziękuje Maro - powiedział Jerome i przytulił mnie.

- Ten ogień mógł spalić połowę twoich pięknych włosów - odpowiedziałam i dopiero zrozumiałam jakie to było głupie. Wszyscy popatrzyli na mnie podejrzliwym wzrokiem.

- Uważasz, że są piękne? - spytał Jerome.

- Yyyy...aaammm...yhh - wyjąkałam i pobiegłam do swojego pokoju. Nienawidzę kiedy wszyscy się na mnie patrzą a szczególnie w takiej sytuacji. Czułam się jak jakaś skończona idiotka. Z tego co powiedziałam wynikało, że coś do niego czuję a wcale tak nie jest. To tylko mój przyjaciel. Do pokoju weszła Nina:

- Dobrze się czujesz? - spytała troskliwie.

- Nie. Czy ja to naprawdę powiedziałam na głos przy wszystkich?

- Niestety tak. Czy ty coś czujesz do Jeroma?

- Nie! To tylko przyjaciel. Po prostu trochę mnie poniosło!

- Nie martw się. Jeśli powiesz tak wszystkim uwierzą ci. Gorzej z Jeromem.

- Czemu tak uważasz?

- Wyglądał jakby ktoś walnął go cegłą w głowę.

- Pójdę tam i wszystko im wytłumaczę.

- Dobrze. Życzę powodzenia.

Przytuliłam ją i zeszłam na dół. Wszyscy siedzieli przy stole i czekali na obiad. Kiedy weszłam wszystkie oczy zwróciły się na mnie.

- Słuchajcie, wiem co sobie myślicie ale po prostu trochę mnie poniosło.

- Czyli nie uważasz, że moje włosy są piękne.

- Nie! Wręcz przeciwnie... Jerome ty tylko mnie pogrążasz!

- Dobra już kończę.

- Więc ja nic do niego nie czuję to tylko mój przyjaciel.

- Teraz czuję się lepiej mając jasność - powiedział Alfie.

Mick nagle wstał i wyszedł z salonu.

- Mick! - krzyknęłam i pobiegłam za nim. Dogoniłam go kiedy wchodził do swojego pokoju.

- Mick co się stało?

- Wiesz dobrze. Ty i Jerome. Coś pomiędzy wami jest?

- Nie! Mówiłam już. Ty jesteś moim chłopakiem. Jerome to tylko przyjaciel.

- Mam ci uwierzyć? - spytał. Zatkało mnie. Mój chłopak mi nie wierzy. Nie wiem ja się zachować - pomyślałam. 

- Mówię prawdę!

- Przykro mi ale nie mogę ci uwierzyć.

- Co?! Przecież jestem twoją dziewczyną!

- Muszę to przemyśleć.

- Ale Mick... - nie dokończyłam bo zamknął mi drzwi przed nosem. Popłakałam się i pobiegłam do swojego pokoju mijając po drodzę Jeroma, Amber i Fabiana.

- Maro co ci się stało? - pytali się wszyscy ale ja biegłam przed siebie. Kiedy znalazłam się w pokoju, padłam na łózko i leżałam tak do wieczora, nie zeszłam nawet na kolację. Kiedy przyszła Patricia poszłam się wykąpać. Przebrałam się w piżamę, położyłam się i chwilę później zasnęłam.

Rano obudziła mnie Patricia.

- Maro jest 11:30 a ty jeszcze nie wstałaś. Co ci jest?

- Pokłóciłam się wczoraj z Mickiem.

- Bardzo mi przykro. - powiedziała i przytuliła mnie a ja znowu się popłakałam. 

- Coś mnie ominęło? - spytałam z czystej ciekawości.

- Nie chciałam ci tego mówić ale... Mick wyjeżdża za 3 godziny do Australii.

- Co?! - krzyknęłam i rozpłakałam się jeszcze bardziej - Coś jescze?

- Wraca Joy i na miejsce Micka przyjeżdża jakiś Eddie za Stanów. Aaaa i zamiast Trudy jest Vera. Robi pyszne jedzenie uwierz mniammmm... 

- Kiedy przyjeżdża ten Eddie i Joy?

- Będą wieczorem. Co teraz zrobisz?

- Zaraz zobaczysz! - powiedziałam, wyszłam z pokoju i zeszłam na dół. Patricia przez cały czas szła za mną. Zatrzymała mnie przed salonem:

- Lepiej tam nie wchodź. Tam odbywa się pożegnanie Micka.

- Mnie oczywiście nie zaprosił i tym mnie uraził więc zaraz zobaczy co to znaczy być w dołku.

- Co ty...

Nie dokończyła, bo weszłam do salonu i krzyknęłam:

- Mick ty świnio. Jak możesz! - podeszłam do niego i uderzyłam go w policzek. Znowu poryczałam się ale trzymałam się jakoś - Kiedy miałeś zamiar powiedzieć mi o tym, że wyjeżdżasz?! Może, chciałeś wysłać mi sms'a z samolotu co? Nienawidzę cię!

- Maro!

- Odczep się i już nigdy się do mnie nie odzywaj co nie będzie trudne kiedy będziesz mieszkał na drugim końcu świata! Z nami koniec!

Chcecie poznać dalszy ciąg = 3 komentarze