Rozdział 2

Rozdział 2

Pierwszy dzień w szkole wyglądał tak samo jak wszystkie poprzednie. Zapisałam się na połowę zajęć dodatkowych a Mick namówił mnie na jedne zajęcia sportowe - wybrałam piłkę nożną. Wiem, że to nie sport dla dziewczyn ale mimo tego go lubie. Numer 2 z mojej listy zaliczony. Kiedy wróciłam ze szkoły podszedł do mnie Jerome i spytał się:

- Masz dzisiaj wolny czas?

- Pewnie a co?

- Chciełabyś oglądnąć ze mną, Alfiem i Patricią film?

- Tak a jaki? - spytałam. Nienawidze komedi romantycznych są takie płytkie.

- Zastanawiamy się nad jakimś horrorem.

- To ok. Będę o 19.

- Do zobaczenia.

 Odszedł a ja postanowiłam pójść do mojego pokoju pogadać trochę z Patricią. Zatrzymałam się gwałtownie przed pokojem. Wejrzałam przez szparę i zobaczyłam, że oprócz Patrici w pokoju są także Nina, Fabian, Alfie i Amber. Nie lubie podsłuchiwać ale coś mi kazało posłuchać co mówią.

- Nie wiem co to jest ale ona znowu pojawiła się w moim śnie - powiedziała Nina. Coś w jej tonie zdradzało, że się boi.

- Nie bój się, dowiemy się o co chodzi - pocieszał ją Fabian. Wiedziałam od dawna, że coś ukrywają ale to wydawało mi się podejrzane. W poprzednim roku co chwilę chodzili na strych i nie było ich w nocy.

- Fabian ty też masz ten tatuaż? - spytała Patricia.

 Co? Oni gadają o jakiś tatułażach? Posłucham jeszcze chwilę - pomyślałam. Nagle usłyszałam ruch w pokoju i wyszła z niego Amber uderzając drzwiami w moją nogę. Cofnełam się i ukryłam za drzwiami.

- Wy też słyszeliście ten pisk? - spytał Alfie.

- No. Amber sprawdź czy kogoś nie ma na korytarzu - poleciła Nina.

 Amber rozejrzała się. Na szczęście nie zobaczyła mnie.

- Nikogo tu nie ma - powiedziała i weszła z powrotem do pokoju.

 Stwierdziłam, że nie ma co podsłuchiwać skoro rozmawiają o jakimś tatuażu. Zeszłam do salonu. Siedziała tam Joy z Jeromem i Mickiem. Usiadłam obok Micka a on objął mnie ręką.

- Jutro twój pierwszy trening piłki nożnej. Zestresowana?

- Czemu miałabym się stresować. To damska drużyna a zresztą jak byłam mała tata uczył mnie grać.

- Nie powinnaś się teraz uczyć?

- A tak dzięki, że mi przypomniałeś.

Pocałowałam go w policzek i poszłam na górę.

Planowałam po prostu wejść do pokoju i nie przejmować się zbiorowiskiem. W końcu to mój pokój. Weszłam do środka ale była tam tylko Patricia i Nina.

- Cześć dziewczyny co robicie? - zagadnęłam.

- Nie ważne. Co tu robisz? - spytała Nina. Miała bardzo nieprzyjazny ton.

- Mieszkam. To mój pokój. - odpowiedziałam tak samo nieuprzejmym tonem. Lubie Ninę ale coś mnie w tym momencie od niej odpychało.

- Dobra. Już sobię idę. Patricio jakby co jestem w swoim pokoju.

- Ok - odpowiedziała Patricia.

Kiedy Nina wyszła zwróciła się do mnie:

- Co ci strzeliło? Wiedziałaś, że ona tu jest.

- Nie mogę już wejść do własnego pokoju?

- Oczywiście, że możesz ale czemu jesteś dla niej niemiła? Nie widziałaś jak się boi?

- Sama zaczęła. 

- Ok. Przestańmy się kłócić - powiedziała Patricia.

- Dobra.

 Nagle usłyszałyśmy krzyk Trudy dochodzący z hollu. Pobiegłyśmy na dół. Na środku stała Trudy z jakimś listem w ręcę i była cała czerwona z radości.

- Wyjeżdżam. Dostałam propozycję pracy z mojego rodzinnego kraju.

- Czyli z jakiego? - spytał Alfie.

- Z Hiszpanii.

- Kiedy wyjeżdżasz? - odezwałam się.

- Jutro.

 Na tą wiadomość Nina i Amber zaczęły płakać. Mnie też naleciały łzy do oczu ale chciałam być twarda.

Kolacja. Byłam już wykuta na jutro więc cały wieczór chciałam spędzić oglądając film z Jerome'm. Kiedy siadaliśmy do jedzenia zobaczyłam na ramieniu Fabiana dziwny tatuaż. To pewnie ten o którym mówili w pokoju - pomyślałam. Potem zobaczyłam go jeszcze u Niny. Wydało mi się to trochę dziwne a zwłaszcza dlatego, że była to maska Anubisa. Jednak nie chciałam się w to wtrącać. Po kolacji poszłam z Patricią i Jerome'm do jego pokoju. 

- Alfiego nie będzie. Ma jakąś ważną sprawę - oznajmił na wejściu Jerome.

- Nawet lepiej. Będzie nas mniej. - powiedziała Patricia.

Oglądaliśmy ten film aż do 22 a kedy miałyśmy zamiar wyjść usłyszałyśmy głos Victora:

- Wybiła dziesiąta macie pięć minut a potem chce usłyszeć jak upada ta szpilka.

- Co teraz robimy Patricio? - spytałam ją.

- Po prostu poczekamy aż pójdzie do swojego gabinetu.

- Ok.

Kiedy usłyszałyśmy trzask drzwi do gabinetu Victora wybiegłyśmy z pokoju i jak najciszej weszłyśmy po scchodach a potem do naszego pokoju i wybuchłyśmy wariackim śmiechem. Kiedy już leżałyśmy w swoich łóżkach cały czas nie mogłyśmy przestać się śmiać.

3 komentarze = następny rozdział