Rozdział 37

Rozdział 37

- Gdzie idziemy? - spytał Mick. Szliśmy chodnikiem prowadzącym do kina. Była 00:30 a my byliśmy ubrani w piżamy. 

- Do kina. Kiedy masket man pojawił się w lustrze zobaczyłem kawałek ekranu. Myślę, że tam się ukrył. Nie wiem tylko czy Mara też tam jest - przyznałem ze smutkiem.

- Jesteś szczęściarzem - powiedział Mick. Popatrzyłem na niego z ukosa i spytałem:

- Dlaczego?

- Masz najładniejszą i najmądrzejszą dziewczyne jaka istnieje.

- Też kiedyś z nią chodziłeś - powiedziałem.

- Tak, ale swoją głupotą ją straciłem. Nie rzycze ci tego - odpowiedział.

- Dzięki. Nie jesteś wcale taki zły - przyznałem. Dalej szliśmy w milczeniu. W kinie było ciemno i leciał tylko jeden film. Przeszukaliśmy wszystkie sale ale nigdzie nie było masket mana i co najgorsze Mary. Nagle przypomniała mi się jedna rzecz:

- Kiedy byliśmy z Marą w kinie ten facet wziął ją za kulisy. Od tamtego czasu zachowywała się dziwnie. Jak myślisz czy on ją opentał?

- Możliwe. Wiedział, że jest dla ciebie ważna i szantażuje cię nią - powiedział Mick.

- Ma racje - powiedział ktoś za nami. Odwróciłem się i zobaczyłem Marę ale jej twarz była pomieszana z twarzą masket mana. 

- Co ci się stało? - spytał Mick.

- To nie ona. Wiecie o tym, że ją kontroluje - powiedział facet. Nagle Mara zniknęła i został sam masket man.

- Gdzie Maska Anubisa? Mieliście ją przynieść!

- Myślałeś, że to zrobimy? Nie wiemy gdzie jest! - krzyknąłem.

- Ja jej potrzebuje! - krzyknął masket man i zdjął maske. Tak jak myślałem był to Rufus ale ze spaloną twarzą.

- Uuuuuuuuuu. Co ci się stało? - spytał obrzydzony Mick.

- Neftydzie nie udało się mnie zniszczyć. Zrobiła tylko to.

- Gdzie jest Mara? - spytałem i chwyciłem go za płaszcz.

- Nie znajdziecie jej. Ja potrzebuje maski a wy Mary. Dogadamy się?

- Nie przyniesiemy ci tej maski! Zrozum wreszcie! - krzyknął Mick.

- Mick chodź na słówko - powiedziałem. Odeszliśmy od Rufusa.

- Dziewczyny zniszczyły go za pierwszym razem wzywając Neftyde.

- Tak, ale nawet ona nie dała rady - powiedział Mick.

- Może bóg śmierci pomoże? - spytałem sarkastycznie i chwyciłem swój medalion.

- Co ty robisz? - spytał Mick.

- Secie pomóż nam zniszczyć Rufusa Zano i ześlij go w głąg otchłani - krzyknąłem. Przede mną pojawił się murzyn ubrany w krwisto czerwoną szatę.

- Wzywaliście Seta? - spytał.

- Pomożesz nam? - spytałem.

- Oczywiście. Dla mojego potomka wszystko - odpowiedział. Podszedł do Rufusa i dmuchnął w niego. 

- Kim jesteś? - spytał Rufus i zniknął.

- Czyli takie były jego ostatnie słowa? - powiedział Mick.

- Dokładnie. Do zobaczenia chłopcy - powiedział Set i zniknął.

- Musimy znaleźć Marę! - krzyknąłem i wbiegłem na sale. Pobiegłem do pomieszczenia w które Rufus zaciągnął ją po raz pierwszy. Za drzwiami była tylko stara kamera i skrzynia. Mick podszedł do skrzyni i otworzył ją. W środku siedziała Mara.

- Mara! - krzyknąłem.

- Jerome! - wyszła z skrzyni i rzuciła mi się na szyję. Pocałowałem ją i dopiero wtedy zrozumiałem, że obok stoi Mick.

- Przepraszam cię - powiedziałem i puściłem Marę. Wyszliśmy z kina i wróciliśmy do Domu Anubisa.

3 komentarze = ciąg dalszy